inconfūsus, a, um, adj. id., unconfused (post-Aug.). Lit.: ut inconfusus eat (mundus), Sen. Q. N. 2, 45: recursus, Claud. VI. Cons. Hon. 622.
— Trop., unembarrassed, not disconcerted: animus intrepidus inconfususque, Sen. Q. N. 3 praef. fin.; id. de Ira, 1, 12, 3.