in-comitio, āre, v. a., prob. to insult or reproach in public: incomitiare significat tale convicium facere, pro quo necesse sit in comitium, hoc est in conventum venire. Plautus (Curc. 3, 40): quaeso ne me incomities, Paul. ex Fest. p. 107 Mull.: licetne inforare, si incomitiare hau licet? Plaut. Curc. 3, 1, 31; cf. sqq.