Definition of incendo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2027592
1.
LNS
incendō, incendere, incendī, incensus
incandeo; cf.: accendo and succendo
verb (3rd conjugation)
  1. to set fire to, to kindle, burn
  2. To light up with fire, to make a fire upon
  3. To heat, make hot
  4. To make bright or shining, to brighten, illumine
  5. To kindle, inflame, set on fire
  6. to fire, rouse, incite, excite
Abbreviations
incendo, di, sum, 3 (archaic form of the perf. subj. incensit = incenderit, sicut incepsit = inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Mull.), v. a. in-candeo; cf.: accendo and succendo, to set fire to, to kindle, burn (freq. and class.; syn. inflammare). Lit.: cupas taedā ac pice refertas incendunt, Caes. B. C. 2, 11, 2: tus et odores, Cic. Verr. 2, 4, 37, § 77; cf. odores, id. Tusc. 3, 18, 43: lychnos, Verg. A. 1, 727: oppida sua omnia, vicos, reliqua privata aedificia incendunt, Caes. B. G. 1, 5, 2: aedificia vicosque, id. ib. 6, 6, 1: tabularium, Cic. N. D. 3, 30, 74: Capitolium, Sall. C. 47, 2: naves omnes, Cic. Att. 9, 6, 3: tamquam ipse suas incenderit aedes, Juv. 3, 222: classem inflammari incendique jussit, Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91: urbem, id. Cat. 3, 4, 10; cf. Liv. 9, 9, 6: quod primo incendendum Avaricum censuerat, Caes. B. G. 7, 3, 2: agros, Verg. G. 1, 84: vepres, id. ib. 1, 271: cum ipse circumsessus paene incenderere, wast consumed, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 85.

—Absol.: nec incendit nisi ignis, Quint. 6, 2, 28.

— Transf. To light up with fire, to make a fire upon: aras votis, i. e. in pursuance of vows, Verg. A. 3, 279: altaria, id. ib. 8, 285.

— To heat, make hot: diem, Luc. 4, 68: igne et tenuibus lignis fornacem incendemus, will heat, warm, Col. 12, 19, 3.

— To make bright or shining, to brighten, illumine: ejusdem (solis) incensa radiis luna, Cic. N. D. 1, 31, 87; Ov. P. 2, 1, 41: maculosus et auro Squamam incendebat fulgor, Verg. A. 5, 88: vivis digitos incendere gemmis, to make brilliant, i. e. to adorn, Stat. S. 2, 1, 134.

— Trop. To kindle, inflame, set on fire; to fire, rouse, incite, excite; to irritate, incense (esp. freq. in pass.): ut mihi non solum tu incendere judicem, sed ipse ardere videaris, Cic. de Or. 2, 45, 188: iidem hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere, id. Fam. 13, 15, 2: me ita vel cepit vel incendit, ut cuperem, etc., id. ib. 5, 12, 1: aliquem morando, Sall. J. 25, 10: (aliquem) querelis, Verg. A. 4, 360: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2: Tyndariden incendit amor, Val. Fl. 6, 207: plebem largiundo atque pollicitando, Sall. C. 38, 1: juventutem ad facinora, id. ib. 13, 4: bonorum animos, Cic. Att. 2, 16, 1: animum cupidum inopiā, Ter. Heaut. 2, 3, 126: cupiditatem alicujus, Cic. Fam. 15, 21, 1: odia improborum in nos, id. Att. 9, 1, 3: tum pudor incendit vires et conscia virtus, inflames, Verg. A. 5, 455: illam incendentem luctus, id. ib. 9, 500: clamore incendunt caelum, set on fire with, i. e. fill with, id. ib. 10, 895: regiam repentino luctu, Just. 38, 8 fin.: rabie jecur incendente feruntur Praecipites, Juv. 7, 648: quibus incendi jam frigidus, aevo Laomedontiades possit, id. 6, 325.

—In pass.: nimis sermone hujus irā incendor, Plaut. Ps. 1, 2, 66; id. As. 2, 4, 14; cf.: incendor irā, esse ausam facere haec te injussu meo, Ter. Hec. 4, 1, 47: hisce ego illam dictis ita tibi incensam dabo, ut, etc., id. Phorm. 5, 7, 81: amore sum incensus, Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18: (mulier) incensa odio pristino, id. Clu. 64, 181: incendor quotidie magis non desiderio solum sed etiam incredibili fama virtutum admirabilium, id. Or. 10, 33: incensus studio, id. Rosc. Am. 17, 48: iratus iste vehementer Sthenio et incensus hospitium renuntiat, Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89: omnes incenduntur ad studia gloriā, id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 1, 19, 44: imperator incensus ad rem publicam bene gerendam, id. Prov. Cons. 14, 35: Caesar ab eo (Crasso) in me esset incensus, id. Fam. 1, 9, 9: nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi, nisi inflammatus ipse ad eam et ardens accesseris, id. de Or. 2, 45, 190 fin.: inimicitiis incensa contentio, id. Opt. Gen. Or. 7, 22: incensus calcaribus equus, Hirt. B. G. 8, 48, 5.

—Absol.: loquarne? incendam; taceam? instigem, Ter. Phorm. 1, 4, 9: dumque petit petitur pariterque incendit et ardet, Ov. M. 3, 425.

—* To enhance, raise: annonam (the price of corn), to produce a dearness or scarcity (shortly before: excandefaciebant), Varr. R. R. 3, 2, 16 (cf. incendium, II. A.).

— To destroy, ruin, lay waste: si istuc conare ... tuum incendes genus, Plaut. Trin. 3, 2, 49: campos, Stat. Th. 1, 631.

— Hence, incensus, a, um, P. a., inflamed, burning, hot: profuit incensos aestus avertere ( = vehementissimos ardores febris), Verg. G. 3, 469 Forbig. ad loc.

— In comp.: aether, Claud. Rapt. Pros. 3, 201.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right