in-canto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. * To sing in, with dat.: passer incantans saepiculae (i. e. in saepicula), App. M. 8, p. 210, 26.
— In partic. To say over, mutter, or chant a magic formula against some one: QVI MALVM CARMEN INCANTASSET, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, ยง 17.
— Transf. To consecrate with charms or spells: incantata vincula, lovelcnots, Hor. S. 1, 8, 49.
— To bewitch, enchant: quaesisti, quod mihi emolumentum fuerit incantandi (sc. illam)? App. Mag. p. 305: incantata mulier, id. ib.: pileum vetitis artibus, Amm. 14, 7, 7.