Definition of incanto
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2027559
1.
LNS
incantō, incantāre, incantāvī, incantātus
in, canto
verb (1st conjugation)
  1. To sing
  2. To say over, mutter, chant a magic formula
  3. To consecrate with charms or spells
  4. To bewitch, enchant
Abbreviations
in-canto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. * To sing in, with dat.: passer incantans saepiculae (i. e. in saepicula), App. M. 8, p. 210, 26.

— In partic. To say over, mutter, or chant a magic formula against some one: QVI MALVM CARMEN INCANTASSET, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, 4, ยง 17.

— Transf. To consecrate with charms or spells: incantata vincula, lovelcnots, Hor. S. 1, 8, 49.

— To bewitch, enchant: quaesisti, quod mihi emolumentum fuerit incantandi (sc. illam)? App. Mag. p. 305: incantata mulier, id. ib.: pileum vetitis artibus, Amm. 14, 7, 7.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right