impūnis (inp-), e, adj. 2. in-poena, without punishment, unpunished (in the adj. very rare, and perh. only post-class.; but in the adv. freq. and class.). Adj.: impunem me fore, App. M. 3, p. 132, 6: mulier impunis rediit, Sol. 27 med. (dub.; Mommsen immunis).

— Hence, Adv.: impūne (archaic orthog. impoene, Cato ap. Fronto, Ep. ad Anton. Aug. 1, 2 fin. Mai.), without punishment, without fear of punishment, safely, with impunity: ita inductum est male facere impoene, bene facere non impoene licere, Cato, l. l.: aliquid facere, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 100 Vahl.): optimum est facere (injuriam), impune si possis, Cic. Rep. 3, 14; id Sextilius factum negabat, poterat autem impune, id. Fin. 2, 17, 55: aliquem occidere, id. Leg. 1, 15, 42: cum multos libros surripuisset nec se impune laturum putaret, aufugit, escape unpunished, id. Fam. 13, 77, 3; so id. Att. 1, 16, 13; cf.: non impune tamen scelus hoc sinit esse Lyaeus, Ov. M. 11, 67: si amanti inpune facere quod lubeat licet, Plaut. Aul. 4, 10, 21: siquidem istuc impune habueris, Ter. Eun. 5, 7, 18; 5, 2, 13; cf.: neque tantum maleficium impune habendum, be left unpunished, Tac. A. 3, 70: majorum nostrorum labore factum est, ut impune in otio esse possemus, with safety, Cic. Agr. 2, 4, 9; id. de Or. 3, 47, 182: mercator ter et quater Anno revisens aequor Atlanticum Impune, Hor. C. 1, 31, 15: (capellae) Impune per nemus quaerunt thyma, id. ib. 1, 17, 5; Verg. G. 2, 32; Plin. 18, 14, 36, § 135: facta arguebantur, dicta impune erant, Tac. A. 1, 72; 12, 54 Draeger: recitare, without retaliation, Juv. 1, 3 sq.

—Comp.: crederem mihi impunius licere, Ter. Heaut. 3, 2, 49: libertate usus est, quo impunius dicax esset, Cic. Quint. 3, 11; id. Deiot. 6, 18: in metu et periculo cum creduntur facilius, tum finguntur impunius, id. Div. 2, 27, 58.

— Sup.: impunissime Tibi quidem hercle vendere hasce aedes licet, Plaut. Poen. 1, 3, 2.