Definition of imprecor, inprecor
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2027259
1.
LNS
imprecor, imprecārī, imprecātus sum
inprecor, inprecārī, inprecātus sum
inprecor
deponent verb (1st conjugation)
  1. To invoke on, to call down upon, to imprecate
  2. To pray to, call upon, invoke
Abbreviations
imprecor (inpr-), ātus, 1, v. dep. a. [in-precor]. To invoke on a person, to call down upon, to imprecate (perh. not anteAug.). Of good wishes (rare): solito sermone salutem ei fuerat imprecatus, had wished health to her (on sneezing), App. M. 9, p. 228: cui multos imprecamur annos, Hier. Ep. 97 fin.: alicui bene, Petr. 78.

— Of evil: litora litoribus contraria, fluctibus undas lmprecor, Verg. A. 4, 629: diras Pompeio, Plin. 8, 7, 7, ยง 21: hoc tibi pro meritis et talibus imprecor ausis, ut, etc., Mart. 7, 24, 7; Sen. Contr. 1, 3, 1; 3, 16, 5; Suet. Aug. 65; id. Cal. 23; Tac. A. 6, 24; id. H. 1, 84; Sen. Ep. 110, 2; id. Ben. 6, 27, 1 al.

— To pray to, call upon, invoke (post-class.): incrementa solis augusti, App. M. 2, p. 127: Deus pater est imprecandus, ut, etc., Hier. adv. Helv. 2.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right