impluo (inpl-), ui, ūtum, 3, v. n. and a. [in-pluo]. Neutr., to rain into or upon, to rain (very rare): deorsum, quo impluebat, impluvium dictum, Varr. L. L. 5, § 161 Mull.: fanum Veneris, in cujus quandam aream non impluit, Plin. 2, 96, 97, § 210: lacus immane turgescit, ita ut arborum comis, quae margini insistunt, superjectae asperginis fragor impluat, Sid. Ep. 2, 2 med.: priusquam impluerit, ab avibus aut formicis sata non infestari, Col. 2, 8, 5: si arcus circa occasum refulsit, rorabit et leviter impluet, will rain, Sen. Q. N. 1, 6: Penēus ... summis aspergine silvis Impluit, Ov. M. 1, 573.

— Trop.: malum quom impluit ceteris, ne impluat mi, Plaut. Most. 4, 1, 15.

— Act., to rain upon: impluviatus color, quasi fumato stillicidio implutus, Non. 548, 18.