implōrātio (inpl-), ōnis, f. id., a beseeching for help, imploring (rare but good prose): omnium deorum et hominum et civium et sociorum imploratio, Cic. de Or. 2, 47, 196: acerba, Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163: ad invidiosam implorationem converti, Quint. 9, 2, 38.