Definition of immorior, inmorior
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2026952
1.
LNS
immorior, immorī, immortuus sum
inmorior, inmorī, inmortuus sum
inmorior
deponent verb (3rd IO conjugation)
  1. to die in or upon
  2. in aliqua re
Abbreviations
immorior (inm-), mortuus, 3, v. dep. n. [in-morior], to die in or upon any thing (poet. and in post-Aug. prose).

—Constr. with dat. and rarely in aliqua re. Lit.: illa sorori immoritur, Ov. M. 6, 296: hastae, Val. Fl. 6, 570: fortiter Euxinis aquis, Ov. P. 3, 7, 40; cf.: ipsis aquis, id. M. 7, 572: stellio immortuus vino, Plin. 29, 4, 22, § 73: apes immortuae in melle, id. 29, 6, 38, § 128: non exigo, ut immoriaris legationi, immorare, Auct. ap. Quint. 9, 3, 73: tormentis, Sen. Contr. 5, 34, 6: saepe tormentis pro silentio rerum creditarum immortui, Just. 44, 2, 3.

—Of things: manus immortua, dying, withering, Luc. 3, 613: aura superstes Immoritur velis, i. e. dies away, Stat. Th. 1, 481.

—* Trop.: immoritur studiis (dat. = macerat et enecat se opere rustico exercendo), he pines away, Hor. Ep. 1, 7, 85.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right