Definition of ignominiosus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2026535
1.
LNS
ignōminiōsus, ignōminiōsa, ignōminiōsum
ignominia
adjective (2-1-2)
  1. disgraceful, shameful, ignominious
  2. ignominiously, disgracefully
Abbreviations
ignōminiōsus, a, um, adj. ignominia, disgraceful, shameful, ignominious (not freq. till after the Aug. per.). Of persons: exsul eras, ignominiosus, branded with public ignominy, Quint. 7, 1, 8: filia, Dig. 48, 5, 24; cf.: quid eos qui huic ignominioso agmini fuere obvii, existimasse putatis, Liv. 2, 38, 4: quibusdam judiciis damnati ignominiosi fiunt, velut furti, vi bonorum raptorum, etc., Gai. Inst. 4, 182.

— Hence, subst.: ignōminiōsus, i, m., a person branded with ignominy, one publicly disgraced: nec concilium inire ignominioso fas, Tac. G. 6; Quint. 3, 6, 75; 77; 7, 5, 3.

—In plur.: ignominiosis notas dempsit, Suet. Vit. 8.

— Of inanim. and abstr. things: ignominiosissimum caput, Tert. Apol. 15: ignominiosa et flagitiosa dominatio, * Cic. Phil. 3, 14, 34: fuga, Liv. 3, 23, 5: dicta (with immunda), Hor. A. P. 247: missio, disgraceful dismissal (of a soldier), Dig. 49, 16, 3.

—Adv.: ignōminiōsē, ignominiously, disgracefully: pugnare, Eutr. 4, 24; 26.

—Comp.: ab hominibus magis nullis ignominiosius eos tractari, quam a vobis, Arn. 4, 147.

—Sup.: ignominiosissime fugere, Oros. 7, 7 fin.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right