hortulus, i, m. dim. hortus, a little garden. Lit., Cat. 61, 92; Juv. 3, 226; Plin. 35, 10, 36, § 105; as part of a vineyard, Col. 4, 18, 2.
—In plur.: hortuli, garden-grounds, Cic. Off. 3, 14, 58; id. Fin. 5, 1, 2; id. Clu. 13, 37; Col. 4, 18, 2.
— Transf.: Cupidinis, i. e. pudenda muliebria, App. Ἀνεχ. 17.
— Trop.: cujus (Democriti) fontibus Epicurus hortulos suos irrigavit, Cic. N. D. 1, 43, 120.