hinnus, i, m., = ἵννος, a mule (from a stallion and a she-ass; opp. mulus, from a he-ass and a mare): ex equa et asino fit mulus: contra ex equo et asina hinnus ... Hinnus est ex equo et asina, minor quam mulus corpore, etc., Varr. R. R. 2, 8, 1; 6; cf.: hinnos et hinnas sub quo sensu accipere debeamus Varro designat: ait enim ex equis et hinnulis (leg. asinabus) qui nascantur, hinnos vocari, Non. 122, 4 sq.; Col. 6, 37, 5.

— Transf., in the form ginnus, i, m., = γίννος, a little stunted mule: non aliter monstratur Atlas cum compare ginno, Mart. 6, 77, 7; cf.: in plurium Graecorum est monumentis, cum equa muli coitu natum, quem vocaverint ginnum, id est parvum mulum, Plin. 8, 44, 69, § 174.