Definition of habito
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2024818
1.
LNS
habitō, habitāre, habitāvī, habitātus
habeo
verb (1st conjugation)
  1. to have frequently, to be wont to have
  2. to have possession of, to inhabit
  3. to dwell, abide, reside, live
Abbreviations
habito, āvi, ātum, 1 (gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. habeo. In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25: comas, id. ib. 27.

— In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror). Lit. Act.: centum urbes habitant magnas, Verg. A. 3, 106: silvas, id. E. 6, 2: hoc nemus, hunc collem (deus), id. A. 8, 352: humiles casas, id. E. 2, 29: terras, Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195: pruinas, Val. Fl. 2, 177: locum, Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3.

—Pass.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28: arx procul iis, quae habitabantur, Liv. 24, 3, 2: applicata colli habitatur colonia Corinthus, Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis, Curt. 8, 2, 14: nobis habitabitur orbis Ultimus, Ov. Tr. 1, 1, 127: tellus Bistoniis habitata viris, id. M. 13, 430; cf.: nec patria est habitata tibi, id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654: raris habitata mapalia tectis, Verg. G. 3, 340; cf.: (agellus) habitatus quinque focis, Hor. Ep. 1, 14, 2: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac. H. 5, 7: quae sit tellus habitanda (sibi), requirit, Ov. M. 3, 9; cf.: cesserunt nitidis habitandae piscibus undae, id. ib. 1, 74: habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis, Hor. Epod. 16, 19: proavis habitatas linquere silvas, Juv. 15, 152.

— Neutr.: in illisce habitat aedibus Amphitruo, Plaut. Am. prol. 97; cf.: cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus, Cic. Cael. 7, 17: in gurgustio, id. N. D. 1, 9, 22: in via, on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106: in Sicilia, Cic. Verr. 2, 3, 41, § 95: in arboribus (aves), Plin. 18, 35, 87, § 363: Lilybaei, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38: lucis opacis, Verg. A. 6, 673: vallibus imis, id. ib. 3, 110: casa straminea, Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.: sub terra habitare, Cic. N. D. 2, 37, 95: apud aliquem, id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83: cum aliquo, id. ib. 2, 1, 25, § 64: cum illa apud te, Ter. Phorm. 5, 7, 41.

—Absol.: triginta milibus dixistis eum habitare, Cic. Cael. 7, 17; cf.: nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet, Vell. 2, 10, 1: bene, to have a good habitation, Nep. Att. 13; so, dum sic ergo habitat Cetronius, so splendidly, Juv. 14, 92: avecta est peregre hinc habitatum, Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.: is habitatum huc commigravit, id. Trin. 4, 3, 77; and: rus habitatum abii, Ter. Hec. 2, 1, 27: commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit, Cic. de Sen. 23, 84: habitandi causa, Caes. B. C. 3, 112, 8.

—Part. as subst.: habitantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90: oppidum valetudine habitantium infame, Mel. 1, 16, 1: ad occasum, Plin. 2, 70, 82, § 180.

—Pass. impers.: vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas, Cic. Rep. 6, 19: habitari ait Xenophanes in luna, that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123: vicorum, quibus frequenter habitabatur, Liv. 2, 62, 4.

— Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero): cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas? Cic. Mur. 9, 21; cf.: habitare in Rostris, id. Brut. 89, 305: in subselliis, id. de Or. 1, 62, 264; cf. also: in oculis, to be always in public, id. Planc. 27, 66: illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda, id. de Or. 2, 38, 160: in bonis haerebit et habitabit suis, to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292: qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? id. Fin. 2, 28, 92: cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)! id. Tusc. 5, 24, 69: quorum in vultu habitant oculi mei, id. Phil. 12, 1, 2: animus habitat in oculis, Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.: mens ibi (in corde) habitat, id. 11, 37, 69, § 182: qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis, Prop. 2, 11 (3, 3), 17: peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9, ext. 1: tecum habita, i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right