Definition of grassor
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2024576
1.
LNS
grassor, grassārī, grassātus sum
gradior
deponent verb (1st conjugation)
  1. to go, go about
  2. To go loitering or rioting about
  3. to pay one's court to, to flatter, fawn upon
  4. To go about with thievish designs, to lie in wait
  5. to fall upon, assault, attack
  6. to go, proceed, act
Abbreviations
grassor, ātus, 1 (inf. pres. grassarier, Prud. Ham. 651; act. collat. form grassabamus, App. M. 7, 7), v. dep. n. and a. [gradior], to go, go about (not in Cic. and Caes.; cf.: gradior, incedo, vado, pergo). Lit. In gen. (mostly ante-class.): hoc grassari gradu, Plaut. Poen. 3, 1, 11: siccine hic cum uvida veste grassabimur? id. Rud. 1, 4, 31; id. Bacch. 5, 2, 19: sine eam pedibus grassari, Titin. ap. Non. 316, 3: recte grassatur via, Nov. ib. 5; Ov. Tr. 2, 477: certum'st moriri, quam hunc pati grassari lenonem in me, come about me, approach me, Plaut. Rud. 3, 3, 22.

— Of things: (araneus) quanta arte celat pedicas scutulato rete grassantes, going about, moving around, Plin. 11, 24, 28, § 81: per omnes nervos articulosque humore pestifero grassante, Just. 23, 2: neque avaritia solum, sed etiam crudelitas in capta urbe grassata est, Curt. 5, 6, 6.

— In partic. To go loitering or rioting about (cf. grassator, I.): se in juventutem grassantem in Subura incidisse, Liv. 3, 13, 2: per omnia clandestina grassari scelera latrociniorum, id 42, 18, 1: ubi Caesarem esse qui grassaretur pernotuit, Tac. A. 13, 25.

—Hence, of parasites, i. q. adulari, to pay one's court to, to flatter, fawn upon: grassari antiqui ponebant pro adulari, Paul. ex Fest. p. 97 Mull.

— To go about with thievish designs, to lie in wait: grassari dicuntur latrones vias obsidentes, Paul. ex Fest. p. 97 Mull. (cf. grassator, II.): in umbris, Anthol. Lat. 2, 186, 42 sq.: silurus grassatur, ubicumque est, omne animal appetens, Plin. 9, 15, 17, § 45.

—Hence, With acc., to fall upon, assault, attack: turmas, Stat. Th. 8, 571. Trop. In gen., to go, proceed, or act in any manner: saepe hac eadem sum grassatus via, Nov. ap. Non. 316, 7; cf.: consimili grassantur via, Afran. ib. 9: ubi animus ad gloriam virtutis via grassatur, Sall. J. 1, 3: grassandum ad clara periclis, Sil. 1, 570: (assertor) ait, se jure grassari, non vi, that he was proceeding, Liv. 3, 44, 8: longe alia via grassabantur, id. 2, 27, 7: consilio grassandum, si nihil vires juvarent, ratus, id. 10, 14, 13: mutua dissimulatione et iisdem, quibus petebatur, artibus grassatur, Tac. H. 4, 56: cupidine atque irā, pessimis consultoribus, Sall. J. 64, 5: obsequio, to act obsequiously, Hor. S. 2, 5, 93: dolo, to act cunningly, Tac. H. 4, 16: assentando multitudini grassari, Liv. 45, 23, 9: superbe avareque in provincia grassatos, Suet. Aug. 67.

— In partic., to attack, proceed against; to proceed with violence, act harshly, rage, rage against.

—Constr.: in aliquid and in or adversus aliquem: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, ut in te hac via grassaremur, Liv. 2, 12, 15; cf.: in possessionem agri publici grassari, id. 6, 5, 4: in externos grassari, Suet. Ner. 36: adversus omnis aevi hominum genus grassari, id. Calig. 34; cf.: qui cum contemptu religionis grassatus etiam adversus deos fuerat, Just. 1, 9: ita bacchantem atque grassantem adoriri, Suet. Calig. 56: omni rapinarum genere grassati, id. Vesp. 6: diverso vitiorum genere, id. Galb. 14; cf.: placuit veneno grassari, Tac. H. 3, 39; id. A. 15, 60.

—Absol.: Ii (sagitarii) dum eminus grassabantur, Tac. A. 4, 47.

— Of abstract subjects: accusatorum major in dies et infestior vis sine levamento grassabatur, Tac. A. 4, 66: ut clausis unam intra domum accusatoribus et reis, paucorum potentia grassaretur, id. ib. 13, 4: dicemus de his (malis), quae totis corporibus grassantur, Plin. 26, 11, 67, § 107; cf.: haec (vitia) in pueris grassari, illa in adultis, id. 26, 1, 3, § 4: mala vestra, ... alia grassantia extrinsecus, alia in visceribus ipsis ardentia, Sen. Vit. B. 27, 6: rabidorum more luporum Crimina persultant toto grassantia campo, Prud. Psych. 468: grassandi in re familiari facultas, of wasting, plundering, Dig. 26, 10, 6.

—Fig.: nec ferro grassatur saepius ullum mentis vitium quam cupido, etc., Juv. 14, 174.

— With acc. (cf. above, I. B. 2. b.): simulque Romam pestilentia grassabatur, Aur. Vict. Caes. 33, 5.

—P. a.: grassans, ntis, m., as subst., a robber, thief: quicquid Lycurgi villa grassantibus praebuisset, Petr. 117, 3; App. M. 8, p. 209, 3: sublatis susceptoribus grassantium cupido conquiescit, Paul. Sent. 5, 3, 4.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right