Definition of glorian-ter
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2024284
1.
LNS
glōrian-ter
gloriatus
adverb
  1. exultingly
Abbreviations
glōrior, ātus, 1, v. dep. a. and n. id., to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object- or relativeclause, with abl., de, in aliqua re, or absol. With acc. of pron. (cognate acc.): vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus, Cic. de Sen. 10, 32: ut de me ipso aliquid more senum glorier, id. ib. 23, 82: in eum haec gloriantem impetum facit, Liv. 1, 12, 9.

—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10; Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam, Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.

— Hence also in the gerundive: beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est, Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.

— With an object- or relative-clause: gloriare evenisse ex sententia? Ter. Heaut. 4, 5, 18: is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum? Cic. Pis. 1, 2: omnes provincias se peragrasse, id. de Or. 2, 64, 258: in eo multum gloriari, se, etc., id. Rep. 1, 6: seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur, Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.

—With a rel.clause: gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret, Suet. Calig. 38.

— With abl.: nominibus veterum gloriantur, Cic. Or. 50, 169: quibus rebus gloriemini in vobis, id. Lig. 7, 20: quod sua victoria tam insolenter gloriarentur, Caes. B. G. 1, 14, 4: hic etiam gloriatus sit occiso malo cive, Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22: ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege, Liv. 42, 47, 1.

— With abl. and clause: secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos, Liv. 23, 42, 7.

— With two ablat.: socero illo, in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.

—(ε) With de: de tuis divitiis intolerantissime gloriaris, Cic. Vat. 12, 29: de misera vita gloriari, id. Fin. 3, 8, 28: de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc., id. Planc. 8, 20.

—(ζ) With in: non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc., Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59: in virtute recte gloriamur, id. N. D. 3, 36, 87.

—(η) With adversus: sed ne adversus te quidem ego gloriabor, Liv. 22, 39, 16.

— (θ) Absol.: licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet, Cic. Off. 1, 22, 78: tu ipse mihi gloriari videbare, id. Fin. 2, 16, 51: ut jure quisquam glorietur, id. ib. 4, 18, 50: dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc., Caes. B. C. 3, 45, 6: defendendi haec causa, non gloriandi loquor, Cic. Cael. 19, 45: ait ipse de se, nec mentitur in gloriando, id. Brut. 18, 71: (Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura, Suet. Tit. 10 fin.

—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.: gloriatior, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.

Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right