Definition of gelo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2023883
1.
LNS
gelō, gelāre, gelāvī, gelātus
gelu
verb (1st conjugation)
  1. to cause to freeze
  2. to be frozen, to freeze
  3. to freeze, chill, stiffen
  4. to be frozen, chilled
  5. to be numbed or stiff
  6. to freeze
Abbreviations
gelo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. gelu. Act., to cause to freeze, to congeal.

—Pass., to be frozen, to freeze. In gen.: si gelent frigora, quarto die premendam (olivam), Plin. 15, 6, 6, § 21: fluvius, qui ferrum gelat, Mart. 1, 50, 12.

—Pass.: quae (alvearia fictilia) et accenduntur aestatis vaporibus et gelantur hiemis frigoribus (shortly before: nec hieme rigent, nec candent aestate), Col. 9, 6, 2.

—Esp. freq. in the part. perf.: amnes gelati lacusque, Plin. 8, 28, 42, § 103: lac, Col. poet. 10, 397: caseus, id. 7, 8, 7: manus Aquilone, Mart. 5, 9, 3.

— In partic., to freeze, chill, stiffen with fright, horror, etc.; in pass., to be frozen, chilled; to be numbed or stiff (cf.: gelu and gelidus): gelat ora pavor, Stat. Th. 4, 497: timent pavidoque gelantur Pectore, Juv. 6, 95: sic fata gelatis Vultibus, Stat. Th. 4, 404: gelato corde attonitus, Luc. 7, 339: gelati orbes (i. e. oculi emortui), id. 6, 541.

— Neutr., to freeze: pruinae perniciosior natura, quoniam lapsa persidet gelatque, Plin. 17, 24, 37, § 222: venae, Stat. Th. 4, 727: vultus Perseos, i. e. to be petrified, Luc. 9, 681.

—Impers.: non ante demetuntur quam gelaverit, Plin. 14, 3, 4, § 39; Vulg. Sir. 43, 21.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right