Definition of feteo, foeteo, faeteo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2022207
1.
LNS
fēteō, fētēre, -, -
foeteō, foetēre, -, -
faeteō, faetēre, -, -
θῦμα, θύος, Sanscr. dhu, dhumas, smoke; Gr. θῦμα, θύος; Lat. fumus; fetere (or foet), for fovitere; cf. also foedus
verb (2nd conjugation)
  1. to have an ill smell, to stink
Abbreviations
fēteo (less correctly foeteo, faeteo), ēre, no perf., v. n. Sanscr. dhū-, dhūmas, smoke; Gr. θῦμα, θύος; Lat. fumus; fetere (or foet-), for fovitere; cf. also foedus. Lit., to have an ill smell, to stink: an fetet anima uxori tuae? Plaut. As. 5, 2, 44; 78: fetere multo Myrtale solet vino, Mart. 5, 4, 1: abstineat a fetentibus acrimoniis allii vel caeparum, Col. 9, 14, 3.

— Fig.: fi! fi! fetet Tuus mihi sermo, Plaut. Cas. 3, 6, 7: omnes civitates lupanaribus fetent, Salv. Gub. D. 7, 23.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right