Definition of caedo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2007570
1.
LNS
caedō, caedere, cecīdī, caesus
σχίζω, root cid for scid; cf. scindo; Gr. σχίζω
verb (3rd conjugation)
  1. To cut, hew, lop, cut down, fell, cut off, cut to pieces
  2. to strike upon something, to knock at, to beat, strike, cudgel
  3. To strike mortally, to kill, murder
  4. the blood shed in slaying
  5. to slay a single enemy
  6. to conquer with great slaughter, to cut to pieces, vanquish, destroy
Abbreviations
caedo, cecīdi (in MSS. freq. caecīdi, v. Neue, Formenl. 2, 460), caesum, 3, v. a. root cīd- for scid-; cf. scindo; Gr. σχίζω. Lit. In gen. To cut, hew, lop, cut down, fell, cut off, cut to pieces: caesa abiegna trabes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75 (Trag. v. 281 Vahl.): frondem querneam caedito, Cato, R. R. 5, 8: arbores, Cic. Div. 2, 14, 33; Ov. M. 9, 230: robur, Cic. Div. 2, 41, 86; Ov. M. 8, 769: lignum, Plaut. Merc. 2, 3. 63: silvam, Varr ap. Non. p. 272, 5; Lucr. 5, 1265; Caes. B. G. 3, 29; Ov. M. 8, 329; Suet. Aug. 94 fin.; Pall. Mai, 4, 1: nemus, Ov. M. 2, 418; cf. id. ib. 1, 94; 9, 230; 9, 374; 14, 535: harundinem, Dig. 7, 1, 59, § 2: arboris auctum, Lucr. 6, 167: comam vitis, Tib. 1, 7, 34: faenum, Col. 2, 18, 1: murus latius quam caederetur ruebat, Liv. 21, 11, 9: caesis montis fodisse medullis, Cat. 68, 111; so, caedi montis in marmora, Plin. 12, prooem. § 2: lapis caedendus, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147: silicem, id. Div. 2, 41, 85: marmor, Dig. 24, 3, 7, § 13: toga rotunda et apte caesa, cut out, Quint. 11, 3, 139: caedunt securibus umida vina, with axes they cut out the wine (formerly liquid, now frozen), Verg. G. 3, 364: volutas, to carve or hollow out volutes, Vitr. 3, 3: tineae omnia caedunt, Lucil. ap. Non. p. 272, 14.

— Prov.: ut vineta egomet caedam mea, i. e. carry my own hide to market, Hor. Ep. 2, 1, 220 (proverbium in eos dicitur, qui sibi volentes nocent, Schol. Crucq.; cf. Tib. 1, 2, 98; Verg. A. 5, 672).

— Ruta caesa; v ruo, P. a.

— In gen., to strike upon something, to knock at, to beat, strike, cudgel, etc.: ut lapidem ferro quom caedimus evolat ignis, strike upon with iron, Lucr. 6, 314: caedere januam saxis, Cic. Verr 2, 1, 27, § 69: silicem rostro, Liv. 41, 13, 1: vasa dolabris, Curt. 5, 6, 5: femur, pectus, frontem, Quint. 2, 12, 10; cf. id. 11, 3, 123 al.: verberibus, Plaut. Most. 5, 2, 45; so Ter. And. 1, 2, 28: pugnis, Plaut. Curc. 1, 3, 43: aliquem ex occulto, Ter. Eun. 4, 7, 17: at validis socios caedebant dentibus apri, they fell with their strong tusks upon their own party, Lucr. 5, 1325; cf. Plaut. Poen. 3, 3, 71: virgis ad necem caedi, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Hor. S. 1, 2, 42: populum saxis, id. ib. 2, 3, 128: ferulā aliquem, id. ib. 1, 3, 120: flagris, Quint. 6, 3, 25: aliquem loris, Cic. Phil. 8, 8, 24; Suet. Ner. 26; 49; id. Dom. 8: caeduntur (agrestes) inter potentium inimicitias, Sall. H. Fragm. 3, 61, 27 Dietsch: nudatos virgis, Liv. 2, 5, 8: hastilibus caedentes terga trepidantium, id. 35, 5, 10: servum sub furcā caesum medio egerat circo, i.e. ita ut simul caederet, id. 2, 36, 1.

— Prov.: stimulos pugnis caedere, to kick against the pricks, to aggravate a danger by foolish resistance, Plaut. Truc. 4, 2, 55.

— Trop.: in judicio testibus caeditur, is pressed, hard pushed, Cic. Q. Fr. 3, 3, 3.

— Pregn. (Cf. cado, I. B. 2.) To strike mortally, to kill, murder: ille dies, quo Ti. Gracchus est caesus, Cic. Mil. 5, 14: P. Africanus de Tiberio Graccho responderat jure caesum videri, id. de Or. 2, 25, 106; id. Off. 2, 12, 43: caeso Argo, Ov. M. 2, 533; 5, 148; 12, 113; 12, 590; 12, 603; Suet. Caes. 76 al.

—Poet., transf. to the blood shed in slaying: caeso sparsuros sanguine flammam, Verg. A. 11, 82.

—Esp. freq., In milit. lang., to slay a single enemy; or, when a hostile army as a whole is spoken of, to conquer with great slaughter, to cut to pieces, vanquish, destroy (cf. Oud., Wolf, and Baumg.Crus. upon Suet. Vesp. 4): exercitus caesus fususque, Cic. Phil. 14, 1, 1: Romani insecuti (hostem), caedentes spoliantesque caesos, castra regia diripiunt, Liv. 32, 12, 10; 2, 47, 9: infra arcem caesi captique multi mortales, id. 4, 61, 6; 22, 7, 2 and 9; Quint. 12, 10, 24; Suet. Aug. 21; 23; id. Vesp. 4: Indos, Curt. 9, 5, 19: passim obvios, id. 5, 6, 6: praesidium, id. 4, 5, 17: propugnatores reipublicae, Quint. 12, 10, 24: caesus (hostis) per calles saltusque vagando circumagatur, Liv. 44, 36, 10 Kreyss.: consulem exercitumque caesum, id. 22, 56, 2: legio-nes nostras cecidere, id. 7, 30, 14; so Nep. Dat. 6, 4; Tac. Agr. 18; Suet. Claud. 1.

— And poet., the leader is put for the army: Pyrrhum et ingentem cecidit Antiochum Hannibalemque dirum, Hor. C. 3, 6, 36.

—In poet. hypallage: caesi corporum acervi (for caesorum), Cat. 64, 359.

— To slaughter animals, esp. for offerings, to kill, slay, sacrifice: caedit greges armentorum, Cic. Phil. 3, 12, 31: boves, Ov. M. 15, 141: deorum mentes caesis hostiis placare, Cic. Clu. 68, 194: caesis victimis, id. Att. 1, 13, 1; Liv. 8, 6, 11; 10, 7, 10; 45, 7, 1; Tac. A. 2, 75; Suet. Caes. 81; id. Calig. 14; id. Ner. 25; id. Oth. 8; id. Galb. 18; id. Claud. 25; Just. 11, 5, 6 al.; Verg. A. 5, 96; Hor. Epod. 2, 59; Ov.M.13, 637; Juv. 6, 48; 6, 447; 8, 156; 12, 3 al.: inter caesa et porrecta; v. porricio.

— Hence, since security for a person was anciently given by the deposit of sheep belonging to him, which were slaughtered in case of forfeiture, leg. t. t.: pignus caedere (or concidere), to declare the for feiture of a security, to confiscate a pledge: non tibi illa sunt caedenda, si L. Crassum vis coercere, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 1, 4.

— In mal. part. ( = concido; cf.: jam hoc, caede, concide: nonne vobis verba depromere videtur ad omne genus nequitiae accommodata? Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155); Cat. 56, 7; Auct. Priap. 25, 10; Tert. Pall. 4.

— Trop.: caedere sermones, a Grecism, acc. to Prisc. 18, p. 1118 P., = κόπτειν τὰ ῥήματα, to chop words, chat, talk, converse, Ter. Heaut. 2, 3, 1; cf. Non. p. 272, 13, and Prisc. p. 1188 P.: oratio caesa, i. e. asyndeton, Auct. Her. 4, 19, 26; Aquil. Rom. §§ 18 and 19; Mart. Cap. 5; § 528.

—Hence, caesum, i, n.; subst. in gram. synon. with comma, a stop, pause, comma, Mart. Cap. 5, § 527; Aquil. Rom. § 19; Fortun. Art. Rhet. 3, 10.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right