caeculto, āre, v. n. contr for caeculito, from caecus, as ausculto for ausculito, from auris, to be like one blind, to be dim-sighted: caecultare est caecos imitari, Paul. ex Fest. p. 45 Mull.: caeculto άμβλυώττω, Gloss.; Plautus: numnam mihi oculi caecultant? Paul. ex Fest. p. 62 Mull.; cf. caecutio.