bīliōsus, a, um, adj. bilis. full of bile, bilious: alvus, Cels. 2, 8: sputum, id. 2, 6' biliosa reicere, Scrib. 168.
—Subst.: bīliō-sus, i, m., a bilious person, Cels. 1, 3.
— Trop., hypochondriac: biliosus, quod sit semper tristis, ab umore nigro, qui bilis vocatur, Isid. Orig. 10, 30.