Definition of alacritas
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2002021
1.
LNS
alacritās, alacritātis
alacer
noun (f., 3rd declension)
  1. the condition or quality of, liveliness, ardor, briskness, alacrity, eagerness, promptness, joy, gladness
  2. transport, rapture, ecstasy
  3. joy on account of something
Abbreviations
alacritas, ātis, f. alacer, the condition or quality of alacer, liveliness, ardor, briskness, alacrity, eagerness, promptness, joy, gladness: alacritas rei publicae defendendae, Cic. Phil. 4, 1: mirā sum alacritate ad litigandum, Cic. Att. 2, 7; so id. ib. 16, 3: alacritas studiumque pugnandi, Caes. B. G. 1, 46: animi incitatio atque alacritas, id. B. C. 3, 92: alacritas animae suae, Vulg. Eccli. 45, 29: finem orationis ingens alacritas consecuta est, Tac. Agr. 35: (naves) citae remis augebantur alacritate militum in speciem ac terrorem, id. A. 2, 6.

—Of animals: canum in venando, Cic. N. D. 2, 63.

—Of a joyous state of mind as made known by external demeanor, transport, rapture, ecstasy: inanis alacritas, id est laetitia gestiens, Cic. Tusc. 4, 16, 36: vir temperatus, constans, sine metu, sine aegritudine, sine alacritate ullā, sine libidine, id. ib. 5, 16, 48.

—With obj. gen., joy on account of something: clamor Romanorum alacritate perfecti operis sublatus, Liv. 2, 10 med.

—* In plur.: vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right