Definition of adjuvo
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 2001015
1.
LNS
adjuvō, adjuvāre, adjūvī, adjūtus
ad, juvo
verb (1st conjugation)
  1. to give aid to, to help, assist, support
  2. To help, cherish, to sustain
  3. to profit, avail, be of use, be profitable
  4. the circumstance that
Abbreviations
ad-juvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum; hence, adjuvaturus, Petr. Sat. 18: adjuro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1: adjuerit = adjuverit, Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.) In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102): miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio, Plaut. Rud. 1, 4, 39: operā me adjuves, Ter. Phorm. 5, 3, 3: me adjuves in hac re, id. And. 3, 3, 10: id spero adjuturos deos (i. e. in ea re), id. ib. 3, 2, 42: ad verum probandum auctoritas adjuvat, Cic. Quint. 23: si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur, id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. 2, 47: Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse), id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15: aliquem in filiarum collocatione, id. Off. 2, 16: auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis, id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5: sua sponte eos adjutum profectus, Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2: Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat, Liv. 34, 37: fortis fortuna adjuvat, Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37: aliquem ad bellum, id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.: adjutus casu, Suet. Tib. 13: suffragio, id. Vitell. 7: manu alicujus, id. Dom. 14: adjuvare preces, id. Ner. 21: pennis adjutus amoris, Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.

— Esp. To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain: jam tu quoque hujus adjuvas insaniam, Plaut. Am. 2, 2, 166: ferendus error immo vero etiam adjuvandus, Cic. Att. 12, 43: clamore Romani adjuvant militem suum, animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6: ignem, Liv. 34, 39: formam cura, Ov. M. 2, 732.

— Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit). Impers.: in re mala animo si bono utare, adjuvat, Plaut. Capt. 2, 1, 10.

— With subject: solitudo aliquid adjuvat, Cic. Att. 12, 14: alteri non multum adjuvabant, Caes. B. G. 7, 17: adjuvat hoc quoque, Hor. S. 2, 5, 73.!*? Rare constructions. With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod (the circumstance that) sine jumentis ... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69.

— With two acc.: irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas? Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.

— With ut or ne: ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti, Cic. Q. Fr. 1, 1, 15: adjuvato, nequis liminis obseret tabellam, Cat. 324.

— With inf.: adjuvat enim (pater, the male) incubare, helps to hatch, Plin. 11, 24, 29, ยง 85.

— With the dat. of the person and the acc. of the thing: operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent, Gell. 2, 29; cf. adjuto.

—Hence, adjuvans, antis, P. a., subst. with gen.: non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas, Cic. Univ. 14.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right