ūsitātus adj. with comp. and sup. P. of usitor

— freq. of utor, usual, wonted, customary, common, ordinary, accustomed, familiar: hoc est maiorum exemplo usitatum: formulae: apud eos, Cs.: agere usitato iure: faciamus tractando usitatius hoc verbum et tritius: utatur verbis quam usitatissimis: penna, H.: usitatum est, a common practice.