ūllus gen. ūllīus (rarely ūllius, Ct., O.), dat. ūllī, adj. for * ūnulus, dim. of unus.

—With a negation, expressed or implied, any, any one: nec tuos ludos aspexit, nec ullos alios: neque aliud ullum (signum), praeter unum ligneum: neminem tamen adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet: neve ipse navem ullam praeter duos lembos haberet, L.: sine ullo maleficio iter facere, Cs.: lex quae vetat ullam rem esse cuiusquam, nisi, etc.

—Esp., with non, haud, or neque (emphat. for nullus): deinceps explicatur differentia rerum, quam si non ullam esse diceremus, etc.: haec nec alia ulla maledicta.

—As subst, any one, anybody: negat se posse iter ulli per provinciam dare, Cs.: nec prohibente ullo, L.

—In hypothetical clauses, any, any whatever: Si ullo modo est ut possit, T.: si tempus est ullum iure hominis necandi: si ullam partem libertatis tenebo

— cf. iniquos omnīs aiebat esse, qui ullam agri glaebam possiderent (i. e. si possiderent).

—In affirmative clauses, any, some (poet.): dum amnes ulli rumpuntur fontibus, V.: scelus tacitum qui cogitat ullum, Iu.