Definition of turbulentus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1016884
1.
LEM
turbulentus, turbulenta, turbulentum
adjective (2-1-2)
  1. full of commotion, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous
  2. [figuratively] restless, troubled, confused, disordered
  3. making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious
Abbreviations
turbulentus adj. with comp. and sup. turba, full of commotion, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous: tempestas, stormy: Aqua, turbid, Ph.: atomorum concursio, at random.

—Fig., restless, troubled, confused, disordered: est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis: animi, excited: turbulentior inde annus excepit, L.: turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum).

— Making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: ut vitā sic oratione: cives: turbulentissimi tribuni plebis, Cs.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right