turbidus adj. with comp. and sup. turba, full of confusion, wild, confused, disordered: tempestas: Tempestas telorum, V.: Auster, H.: scaturiges, L.: coma, dishevelled, O.
—Of liquids, troubled, thick, muddy, turbid: aqua: Turbidus caeno gurges, V.
—Fig., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement: mens, quae omni turbido motu semper vacet: animorum motūs: ex oculis se turbidus abstulit Arruns, in confusion, V.: puella, O.: in turbido tempore: Pectora turbidiora mari, O.
— As subst n.: turbidissima sapienter ferre, the most troubled circumstances: in turbido, in troubled times, L.
—Acc adverb.: mens turbidum Laetatur, confusedly, H.