truncus ī, m 1 truncus.

—Of a tree, the stem, stock, bole, trunk: arborum trunci, Cs.: quid interest inter hominem et truncum? etc.: enodes trunci, V.: inlapsus cerebro, H.: acernus, O.

— The trunk, body: corporis: recto se attollere trunco, O.: iacet ingens litore truncus, V.

—Fig., a stock, blockhead, dunce, dolt: qui potest esse in eius modi trunco sapientia?

—A trunk, stem: quae (stirpes aegritudinis) ipso trunco everso omnes elegendae sunt.