trītus adj. with comp. P. of tero, oft-trodden, beaten, frequented, common, worn: iter in Graeciam: Appia trita rotis, O.
—Fig., practised, expert: aures.
—Of language, much used, familiar, common, commonplace, trite: quid in Graeco sermone tam tritum est, quam, etc.: sermone proverbium: verbum tritius.