tībīcen inis, m tibia+1 CAN-, a piper, flute-player, flutist: si tibiae non referant sonum, abiciendas sibi tibicen putet: Nunc tibicinibus est gavisa, H.: tibicines abierunt, L.

—Sing collect.: crebro tibicine.

—In a building, a pillar, support, prop: verrebat stantem tibicine villam, i. e. propped-up homestead, O., Ct.: urbs tenui tibicine fulta, Iu.