terminus ī, m 1 TER-, a boundary-line, boundary, bound, limit: de terminis contentio: templi, L.: possessionum.
—Person., Termmus, the deity presiding over boundaries, L., H., O.
— Fig., a bound, limit, end, term{*} in amicitiā fines, et quasi termini diligendi: nullis terminis circumscribere aut definire ius suum: terminos pangere: gloriae, Cu.
—An end, term: vitae: senectutis.