templum ī, n 1 TEM-.

—In augury, an open place for observation, place marked off by the augur's staff: Palatium Romulus, Remus Aventinum ad inaugurandum templa capiunt, L.

—An open space, circuit: templa caeli summa, T.: deus, cuius hoc templum est omne quod conspicis.

— A consecrated place, sacred enclosure, sanctuary: (sacerdotes) urbem et agros templa liberata et effata habento: occupant tribuni templum, i. e. the rostra, L.: sub tutelā inviolati templi, i. e. an asylum, L.

—A place dedicated to a deity, fane, temple, shrine: Herculis: Iunonis Sospitae: Minervae, V.: donec templa refeceris, H.: Templorum positor, O.: Coniugis antiqui, i. e. sepulchre, V.