sonus ī, m SON-, a noise, sound: Tympana raucis Obstrepuere sonis, O.: signorum sonus, Cs.: fluminis, L.: ab acutissimus . . . gravissimus, the highest treble . . . the lowest bass: neque cho{*}da sonum reddit quem volt manus, H.: Confusae urbis, V.: inanīs sonos fundere, utter emply sounds.

—Fig., tone, character, style: suus est cuique certus sonus: unus enim sonus est totius orationis.