rūrsus or rūrsum adv. for revorsus or revorsum

— P. of reverto, turned back, back, backwards (opp. prorsus): sentio cursari rursum prorsum, T.

—Of reciprocity, on the contrary, on the other hand, in return, in turn, again: Quicquid dicunt, laudo

— id rursum si negant laudo id quoque, T.: bellum, Pax rursum, H.: eos ipse rursus singulos exceptans, Cs.: ut illae (partes) in medium locum ferantur, sic hae rursum in caelestem locum, etc.: aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus, H.

—Pleonast. with retro or invicem: concede, nihil esse bonum, nisi, etc. . . . Vide rursus retro: hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent, Cs.

—Of recurrence or repetition, back again, again, anew, once more: Te suas rogavit rursum ut ageres, T.: confecto negotio rursus in hiberna legiones reduxit, Cs.: quo loco, si tibi hoc sumis . . . facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur: ut rursus cum Bruti classe confligant, Cs.: rursus minuente aestu, Cs.: tum rursus Bocchus flectitur, S.: Rursus amans rursusque manu sua vota retractat, again and again, O.