repudiō āvī, ātus, āre repudium, to cast off, put away, reject: Repudiatus repetor, T.
—To reject, refuse, scorn, disdain, repudiate: sequestremne Plancium? respuerent aures . . . repudiarent, would scout (the suggestion): consilium senatūs a re p., deprive the state of, etc.: duces, Cs.: eloquentia a philosophis repudiata: condicionem aequissimam: populi R. gratiam, Cs.: consilium, T.: opimum dictionis genus funditus: ista securitas multis locis repudianda.