re-maneō mānsī, -, ēre, to stay behind, be left, remain: sermone confecto, Catulus remansit, nos descendimus: per causam valetudinis, Cs.: Quo refugio? remane, O.: Romae: cubito remanete presso, H.: in Galliā, Cs.: ferrum ex hastili in corpore remanserat, N.

—To stay, remain, continue: longius anno uno in loco, Cs.: animos remanere post mortem: equos eodem remanere vestigio adsuefecerunt, Cs.

—Fig., to remain, endure, abide, last: in quā muliere quasi vestigia antiqui offici remanent: in duris remanentem rebus amicum, constant, O.: si ulla apud vos memoria remanet avi mei, S.: contumeliam remanere in exercitu sinere, to cleave to the army, S.: ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos, L.

—With predicate adj., to remain, continue to be: quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat, Cs.: nec cognoscenda remansit Herculis effigies, O.