quidem adv. 2 qui+demonst. ending -dem. Expressing emphasis or assurance, assuredly, certainly, in fact, indeed: istaec quidem contumelia est, an affront indeed, T.: decipere hoc quidem est, non iudicare: et poscit quidem? really, T.: sibi quidem persuaderi, eum, etc., Cs.: post solstitium, et quidem aliquot diebus: quod quidem perinlustre fuit, N.

—In answers, certainly, of course: visne sermoni demus operam sedentes? sane quidem, by all means. si quidem dicimus, etc., since.

—In antithesis, but, however, yet: utebatur hominibus improbis multis, et quidem optimis se viris deditum esse simulabat: re quidem verā, but in fact, N.

—Introducing an example, for instance, for example: Dicaearchus quidem et Aristoxenus nullum omnino animum esse dixerunt.

—Restrictive, at least, certainly, in truth: nihil ex me quidem audire potuisses: nunc quidem profecto Romae es: vestrae quidem certe vitae prospiciam, Cs.

—In the phrase, ne . . . quidem, not even: ne obsidibus quidem datis pacem redimere potuisse, Cs.: ac ne illud quidem vobis neglegendum est.

—For et ne . . . quidem, nec . . . quidem is rare, and not indeed, and that not: nec eius quidem rei finem video.