prō-gnātus adj., born, descended, sprung: ex Cimbris, Cs.: ab Dite patre, Cs.: Bona bonis, T.: docere semet prognatos, his own children, H.: Romulus deo, L.: Tantalo prognatus, i. e. Atreus, grandson of Tantalus.
—Of plants: Peliaco prognatae vertice pinūs, Ct.