praepediō īvī, ītus, īre prae+pes, to entangle, shackle, fetter: praepeditis Numidarum equis, Ta.

—To hinder, embarrass, obstruct, impede: sese praedā, hamper themselves, L.: omnīs (bonas artīs) avaritia praepediebat, S.: dicere incipientem cum lacrimae praepedissent, L.: dextrae praepedit orsa tremor, O.: verba sua, i. e. stammering, Ta.: praepeditus Germanias premere, hindered from, Ta.