obtūsus or obtūnsus adj. with comp. P. of obtundo, blunt, dull, obtuse: vomer, V.
—Fig., blunt, dull, weak, faint: cui (animo) obtusior sit acies: obtunsa pectora, insensible, V.: ne obtunsior usus Sit genitali arvo, too enfeebled, V.: vigor animi, L.: quo quid dici potest obtusius? more stupid.