ōtiōsus adj. with sup. otium, at leisure, unoccupied, disengaged, unemployed, idle: maneo hic, T.: domi.
—Without official employment, free from public affairs: vita: quem locum nos otiosi convertimus, in an interval of leisure: numquam se minus otiosum esse, quam cum otiosus, never busier than when free from official business: ad urbem te otiosissimum esse.
—As subst, a private person, one not in official life: vita otiosorum.
— Quiet, unconcerned, indifferent, neutral: spatium ab hoste, undisturbed, Cs.: non modo armatis, sed etiam otiosis minari.
—Plur. as subst, non-combatants, civilians: crudeliter enim otiosisismi minabantur: militare nomen grave inter otiosos, Ta.
—Without excitement, quiet, passionless, calm, tranquil: Animo otioso esse, T.: te venire Otiosum ab animo, at ease, T.: quibus odio est otium.
— Of things, at leisure, free, idle, unemployed: otium: Neapolis, H.