Definition of ornatus
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y zgo back
Orthography ID = 1010753
1.
LEM
ōrnātus, ōrnātūs
noun (m., 4th declension)
  1. splendid dress, fine attire, apparel
  2. [figuratively] furniture, accoutrements, outfit, apparatus
  3. a decoration, ornament
  4. the world, universe
Abbreviations
ōrnātus ūs, m orno, splendid dress, fine attire, apparel: venio ornatu prologi, dressed as, T.: regalis: arma ornatumque mutaverant, S.: omnem ornatum flammā cremari, head-dress, V.: corporis ornatum exuere, Iu.

—Fig., furniture, accoutrements, outfit, apparatus: eloquentia eodem instructu ornatuque comitata.

—A decoration, ornament: urbis: adferre ornatum orationi.

—The world, universe: ut hic ornatus umquam dilapsus occidat.
 
top_lefttop_controlrow1_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right
middle_left
middle_check
middle_arrow
middle_right