mortuus adj. P. of morior, dead: mortuus concidit.

—As subst m., a dead person, dead man: a mortuis excitare, awake from the dead: infra mortuos amandari, even below the dead.

—Prov.: verba fiunt mortuo, i. e. in vain, T.

—Of persons, faint, overwhelmed: cum tu mortuus concidisti.

— Of things, withered, outworn: lacerti: leges.