minimus or minumus adj. sup. 3 MAN-, least, smallest, very small, minute, trifling, insignificant (used as sup. of parvus, comp. minor): nihil in rerum naturā minimum, quod dividi nequeat: ne minimo quidem casu locum relinquere, for the slightest mishap, Cs.: quā minima altitudo fluminis erat, Cs.: licentia, S.: in minimis rebus, trifles.
—Prov.: minima de malis, the least among evils.
—As subst n.: minimo contenti: minimum virium: unde minimum periculi erat, L.: pro minimis debere, trifles, L.
—Of time, least, shortest, very short: pars temporis, a moment, Cs.
—Of age, youngest, smallest: ex illis, S.: filius minimus ex tribus, L.: minimus natu horum omnium: ex his natu.
—Of price and value, as subst n., the least, lowest price: minimo (emere): minimo aestimare: minimo me provocat, for a trifle, H.