latrō ōnis, m 2 LV-.
—Orig., a mercenary soldier
— hence, a freebooter, highwayman, robber, footpad, bandit, brigand, L.: multitudo latronum, Cs.: viator a latrone occiditur: Cantabit vacuus coram latrone viator, Iu.: leges latronum esse dicuntur, etc.: latronis telum, the hunter's dart, V.
—Of a wolf, Ph.
—A chessman, pawn: latronum proelia, O.