iocus ī (plur. also ioca, iocorum, n), m IA-, a jest, joke: iocum movere, S.: ioci causā, for the sake of the joke: ioca atque seria cum humillimis agere, S.: seria ac iocos celebrare, L.: conviva ioco mordente facetus, Iu.: agitare iocos cum aliquo, O.: Seu tu querelas sive geris iocos, H.: ne ioco quidem mentiretur, N.: ioco seriove, L.: neu sis iocus, a laughing-stock, H.: extra iocum, bellus est, joking aside.

—Person.: quam Iocus circumvolat et Cupido, the god of jests, H.

—A trifle, jest: Ludum iocumque dicet fuisse illum, child's play, T.: ne tibi ludus et iocus fuisse Hispaniae tuae videbuntur! L.