invidus adj. in+VID-, envious, envying: imperator: invida me spatio natura coercuit, O.: populus, N.: aegris, H.: laudis invidus.
—As subst, an envious person, hater: Invidus alterius macrescit rebus opimis, H.: istos invidos di perdant, T.: ea agere inter invidos, S.: mei: nox coeptis, unfavorable, O.: fatum, Ph.: Et iam dente minus mordeor invido, H.