invidia ae, f invidus, envy, grudge, jealousy, ill-will, prejudice: invidiā abducti, Cs.: invidiam sequi, S.: virtus imitatione digna, non invidiā: Sine invidiā laudem invenire, ungrudgingly, T.: invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus, N.: nobilium, L.: invidia atque obtrectatio laudis suae, Cs.

—Person., Envy, O.

—Envy, ill-will, odium, unpopularity: gloriā invidiam vicisti, S.: ullā esse invidiā, to incur: mortis illius: res in invidiā erat, S.: habere, to be hated: in summam invidiam adducere: in eum . . . invidia quaesita est: Non erit invidiae victoria nostra ferendae, i. e. will bring me intolerable hate, O.: venire in invidiam, N.: cumulare invidiam, L.: invidiae nobis esse: pati, O.: intacta invidiā media sunt, L.: Ciceronis invidiam leniri, unpopularity, S.: absit invidia verbo, be it said without boasting, L.: vita remota a procellis invidiarum.

—Fig., envy, an envious man: Invidia infelix metuet, etc., V.: invita fatebitur usque Invidia, etc., will reluctantly confess, H.

—A cause of envy: aut invidiae aut pestilentiae possessores, i. e. of lands whether desirable or pestilential: summa invidiae eius, L.: Quae tandem Teucros considere . . . Invidiae est? i. e. why is it odious, etc., V.