in-videō vīdī, vīsus, ēre, to look askance at, cast an evil eye upon: florem liberūm meūm? Att. ap. C.

—Fig., to be prejudiced against, be influenced by prejudice: iudex, qui invidet: cui nisi invidisset is, etc.

—To envy, grudge: mihi: Non equidem invideo, V.: invidit Clytie, O.: Caesari: bonis, S.: invidet ipsa sibi, O.: suae virtuti, Cs.: huic meae gloriae: Arabum Gazis, H.: honori, V.: Omnia tunc quibus invideas si lividulus sis, Iu.: in quā (purpurā) tibi invideo, quod, etc.: neque ille Sepositi ciceris invidit, H.: non inviderunt laude suā mulieribus viri Romani, L.: spectaculo proelii, Ta.: id quod multi invideant: usum lignorum tibi, H.: filiam fratri, L.: mihi senectus Invidet imperium, V.: id quod multi invideant, feel envy on account of, N.: Liber invidit collibus umbras, is niggardly of, V.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (i. e. cur mihi invidetur), am I envied? H.: in eo, cui invidetur: Liburnis (navibus) invidens deduci triumpho, refusing with disdain, H.

—To hinder, prevent, refuse, deny: Plurima, quae invideant pure apparere tibi rem, H.: tene invidit fortuna mihi, ne, etc., V.