inter-mittō mīsī, missus, ere, to leave off, intermit, omit, suspend, interrupt, neglect: iter, proelium, Cs.: hoc intermisi, quoad non licuit: laborem, O.: Intermissa diu bella, H.: litteras mittere: non intermittit caelum mitescere, etc.
—P. pass.: ludi, interrupted: ventus, intermittent, Cs.: bella, H.: pars oppidi, quae, intermissa a flumine et a paludibus, etc., where an interval was left, Cs.: per intermissa moenia, a gap in, L.: verba ab usu cotidiani sermonis iamdiu intermissa, i. e. disused.
—Of space, to leave unoccupied, leave vacant: mediocribus intermissis spatiis, Cs.: custodiis loca, L.
—To leave an interval, pause: spatium, quā flumen intermittit, does not flow, Cs.
—Of time, to let pass, suffer to elapse, omit, leave unimproved: unum diem, Quin veniat, T.: plurīs dies, Cs.: dies intermissus perturbat omnia: nocte intermissā, having intervened, Cs.: nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur, Cs.: diem.
—To leave off, cease, pause: hostīs neque subeuntes intermittere, Cs.: sic adsidue canere, ut nihil intermitterent.