inter-eō iī, itūrus, īre (perf. interīsse, C.), to go among, be lost: ut interit magnitudine maris stilla muriae.

—Fig., to perish, go to ruin, decay, die: pauci interiere, S.: statuae intereunt tempestate: tormentorum usum spatio propinquitatis interire, be destroyed, Cs.: fame, Cs.: omnia fato Interitura, O.: pecunia, N.: Ne genus intereat, become extinct, O.: Novaeque pergunt interire lunae, H.: Interii! cur id non dixti? I am ruined! T.